رئیس جمهور امریکا تحریم بیشتر صنعت نفت جمهوری اسلامی را زسما اعلام کرد. امریکا این کار را با مجازات شرکتهای 

نفتی طرف معامله نفتی با تهران اعمال می کند. امریکا به اینگونه شرکتها اجازه استفاده از خدمات مالی سیستیم مالی امریکا و انستیتوهای مالی امریکا را نمی دهد. این یعنی فلج کردن این شرکتها. ساده ترین حدس دز مورد واکنش این شرکتها این خواهد بود که آنان بلافاصله در مقابل دستورالعمل های جدید دولت امریکا تمکین خواهند کرد. و نتیجتا در آمدهای نفتی جمهوری اسلامی، و یا بهتر بگویم سپاه پاسداران، کمتر خواهد شد. این مشکل، بزینس بین امریکا شرکتهای نفتی چند ملیتی و سپاه پاسداران بعنوان طرف اصلی معاملات نفتی جمهوری اسلامی خواهد بود. اما بزینس ایرانیان، حکومت حاکم بر کشورمان، تصمیمات حاکمان سیاسی فعلی ایران و عواقب آن؛ از جنس دیگریست.

حاکمان این کشور باید بدانند که ایران و سرمایه های ملی آن متعلق به تک تک مردم این کشور است. حاکمان باید بدانند که سرنوشت سیاسی این کشور به دست اکثریت مردم؛ و نه اقلیت انگشت شمار فعلی؛ ایران رقم خواهد خورد. شرایط فعلی کشور و ظاهر آرام آن گول زننده خواهد بود. کنترل ظاهری اوضاع داخلی این کشور به قیمت جنایتهای انجام شده؛ به هیچکس مصونیت سیاسی و امنیتی نخواهد داد. هر که شک و شبهه ای در این امر دارد و تاکنون این واقعیت را نفهمیده باشد؛ تحریمهای روزافزون این چنینی؛ حتما چشمانش را بروی واقعیت ها باز خواهد کرد. و اگر تصور می کند که با خرید وقت به شکل با یک دست پس زدن مذاکره و با یک پا پیش کشیدن آن، فرصتی را پیدا خواهد کرد که کره شمالی دومی در خاور میانه شود؛ فقط یک پیغام میشود برایش داشت. . بروید حساب کتاب بخوانید. چرا؟ خیلی ساده. ایران، شکل دیگری نوشته میشود! نقشه آن شکل دیگریست! مردم آن، مردم دیگری هستند! و از همه مهمتر اینکه؛ ایران در منطقه ای قرار دارد که نامش؛ "خاور میانه" است! 

اراده جهان متمدن، حداقل در قبال ایران، این است که این حکومت را از رسیدن به بمب اتمی بازدارد. این یک واقعیت انکارناپذیر و قطعیست. مردم ایران هم، که هم ما و هم دنیا، خیلی خوب میداند که چه چیزی میخواهند؛ و از آن مهمتر؛ چه چیزی را نمی خواهند. پس نه از این تحریم جدید متعجبیم. نه از تحریمهای بعد از آن، اگر لازم باشد. و نه از ضربات پنالتی در پایان وقت اضافه دوم بازی تهران-واشنگتن. فعلا 5 دقیقه دیگه مانده.